6 misvattingen over het werk van de triagisten in de ggz

Verpleegkundigen Paul en Minousch zijn er van overtuigd: zij hebben het leukste werk én team van GGz Centraal. Toch bestaan er bij andere verpleegkundigen toch nog wel misvattingen over hun werk.

Want doet een triagist in de ggz hetzelfde als een triagist op de huisartsenpost? En is het niet saai, al dat telefoneren?

Misvatting 1: als Triagist volg je allemaal maar protocollen 

Alleen maar protocollen volgen, dat zou het werk van een triagist een stuk makkelijker maken. Maar helaas, niks is minder waar.  

In de ggz zijn situaties natuurlijk nooit zwart-wit. Dat betekent dat je ook het werk van een triagist niet kunt vastleggen. Er zijn wel stappenplannen die je kunt volgen, maar in de praktijk wijk je hier continue vanaf. Want je wil natuurlijk zorg op maat leveren voor de patiënt. 

Misvatting 2: Je spreekt alleen verwijzers, dus kunt niks voor de patiënt betekenen 

Samen met de verwijzer maak je een plan, om zo de beste zorg te kunnen bieden aan de patiënt. Alles wat je doet, is dus ten behoeve van de patiënt. Daar heb je weliswaar weinig direct contact mee, maar ook indirect kun je veel voor iemand betekenen.

Misvatting 3: Je zit alleen maar te telefoneren, en dat is saai

Kijk, als er geen telefoontjes zijn, dan is het misschien een beetje saai. Maar hé, zo'n adempauze is soms ook behoorlijk welkom. Want het werk van een triagist is hollen of stilstaan. 

Als het druk is, is het ook druk. Dan sta je continue aan en maak je achter elkaar door inschattingen. Wat vertelt iemand me nu, wat maakt dat de crisis hoog is? Omdat je iemand telefonisch spreekt, moet je echt goed luisteren naar de stem en de informatie die iemand je geeft. De juiste vragen stellen, voor precies die situatie. Dus ja, je zit achter de telefoon. Maar saai is het werk niet.

Misvatting 4: Triagisten helpen alleen bij suïcide en verwardheid 

Er zijn zó veel meer casussen waar een verwijzer contact voor opneemt. Van verstandelijke gehandicaptenzorg tot overlastgevers. En van geriatrie tot jongeren die vastlopen. 

Misvatting 5: Triagisten in de ggz doen hetzelfde als triagisten op de huisartsenpost 

Triagisten op de huisartsenpost (HAP) werken meer geprotocolleerd dan mogelijk is voor triagisten in de ggz. 

Op basis van de ingangsklacht komen triagisten op de HAP via een trechter van vragen tot een urgentiecode en acties die zij moeten nemen. De triagisten in de ggz hebben ook zo'n trechter. Maar wél een met ontzettend veel zijtakken. Er zijn veel extra factoren waar je ook rekening mee moet houden. En je kijkt dus verder dan alleen de ingangsklacht waar iemand voor belt.

Misvatting 6: jullie horen de hele dag alleen maar narigheid en crisissen 

Klopt, je hoort veel nare verhalen. Gelukkig bied je als triagist echt directe en concrete hulp. Je kunt de zorgen over de situatie vaak goed met de verwijzer bespreken. En ook onderling kunnen de triagisten goed relativeren of casussen met elkaar bespreken. Op het werk, maar soms bellen ze elkaar ook in de auto terug naar huis nog even, om te ventileren over het werk.