'Alle dokters doen aan psychotherapie, daar zijn ze zich alleen niet altijd bewust van'

Als psychiater in het ziekenhuis help ik patiënten waar psychiatrie een rol speelt in hun ziektebeeld. Een mooie combinatie tussen somatiek en psychiatrie. Daardoor zie ik interessante, afwisselende patiënten en werk ik samen met een grote diversiteit aan medisch specialisten in het ziekenhuis. 

Een onrustige nacht

Het was een onrustige nacht in het Flevoziekenhuis, vertelde een collega me tijdens de ochtendoverdracht. Op de spoedeisende hulp was een jongen van 20 binnengekomen die te veel stimulerende medicatie had ingenomen. Zijn hartslag ging tekeer en hij hoorde stemmen van overleden familieleden. Zijn lichaam was zo ernstig ontregeld dat hij die nacht werd opgenomen op de IC.

Ik begin mijn werkdag dan ook met een visite op de IC. Terwijl de jongen lichamelijk herstelt, kan ik in overleg met collega's een plan maken over de diagnostiek en behandeling. En ook de nazorg is belangrijk. Wat wordt de beste aanpak? We besluiten om de jongen en zijn familie later deze week op onze poli terug te zien. Dan bespreken we wat er nodig is om zijn situatie te verbeteren.

De wijze woorden van mijn leermeester

Ondertussen behandelen onze arts en onze psychotherapeut gezamenlijk een patiënte met prikangst. Dat is win-win-win. Want terwijl de arts ervaring opdoet met cognitieve gedragstherapie volgens exposure, kan hij ook direct bloedprikken.

In de supervisie reflecteer ik samen met hem op de voortgang van zijn psychotherapeutische vaardigheden en wat de patiënt bij hem oproept. Ik vind het mijn taak als supervisor dat artsen zich bewust worden van wat ze allemaal al goed doen en hoe ze deze kwaliteiten nog bewuster kunnen inzetten.

Een mooi moment om de wijze woorden van mijn eigen leermeester aan hem door te geven: alle dokters doen aan psychotherapie, daar zijn ze zich alleen niet altijd bewust van.

Scholing aan internisten

Tijd voor de lunch, maar niet voor een pauze. Een snelle boterham terwijl ik onderwijs geef aan de artsen in opleiding tot internist. Vandaag hebben we het over omgaan met suïcidaliteit. Een moeilijk thema, maar belangrijk voor deze groep.

Internisten behandelen vaak patiënten die vechten om te kunnen blijven leven. Tegelijkertijd verlenen ze ook levensreddende zorg aan mensen die zichzelf impulsief of ambivalent iets aan doen. Natuurlijk is dat heel dubbel.

Ik bespreek met de artsen dat ze ook voor deze groep mensen veel kunnen betekenen. Door te onderzoeken wat er aan de hand is, de familie te betrekken en goede nazorg te organiseren.

Denken over de toekomst

In de middag bezoek ik een 40-jarige man met autisme. Hij moet over 2 weken geopereerd worden en ziet daar vreselijk tegenop. Eigenlijk durft hij het niet, vertelt hij me, en is hij bang om agressief te worden in het ziekenhuis. Het is fijn dat de anesthesioloog hem naar ons heeft verwezen. Nu kunnen we samen een plan maken om hem voor te bereiden op de operatie.

De casus zet me aan het denken. Als ik aan het einde van de dag mijn dienst overdraag, bespreek ik met een collega van de crisisdienst de aandachtspunten van de afgelopen week. Leuk om samen te werken met collega's. Zeker wanneer ons gesprek uitmondt in een brainstorm over hoe de psychiatrie op het juiste moment van de behandeling in consult kan komen. Zo werken we samen om de zorg in de toekomst verder te verbeteren.