Onbegrip
Schizofrenie en een verstandelijke beperking. Het is zo moeilijk om te snappen waarom de psychiater nieuwe medicijnen voor wil schrijven. Je wilt gewoon naar huis en met rust gelaten worden. Ondertussen zijn je gedachten onaardig en hoor je de hele dag boze stemmen. Het gaat thuis niet en je familie maakt zich zorgen.
Geen ziektebesef en je onbegrepen voelen. Probeer dan maar eens vriendelijk te blijven tegen die boze buitenwereld. Je schreeuwt en slaat op tafel. ‘Ik kan niet meer. Ik voel me alleen.’
We zitten samen in een stille ruimte. Ik laat je boosheid eruit komen. Na de boosheid komt verdriet, onmacht. Ik stel je gerust in dit moment. Maar weet ook dat het volgende moment weer anders kan zijn.
Iets simpels in een ingewikkeld leven
Terwijl ik naar je luister, verschuift je aandacht ineens naar mijn nagels. Je vraagt of je ze mag lakken. Afleiding zoeken in de chaos, soms kan dat helpen. We zitten samen om de tafel en je vraagt aan mij of ik wel eens een probleem heb. 'Bij jou gaat altijd alles goed,’ hoor ik je zeggen.
Net als ieder ander heb ik ook wel eens problemen, onzekerheden, angsten voor wat komen gaat. Maar geen psychiatrische stoornis.
Het hebben van een verstandelijke beperking en een psychiatrische stoornis is ingewikkeld. Hoe ik je het beste kan benaderen is soms ingewikkeld. De ene dag werkt het wel, de andere weer niet. Ik kan daarvan balen, help ik jou wel op deze manier?
Terwijl mijn nagels één voor één roze kleuren vertel ik je dat ik het antwoord ook niet altijd weet. Het leven is gewoon ingewikkeld. De ene dag voelt beter dan de andere dag.
Zo is een onrustige dag uitgelopen in een rustige nagellaksessie. Wat iets simpels kan brengen in een ingewikkeld leven.