Achter de wolken

'Een donker hart verandert soms in goud.
Vecht je voor geluk dan maak je soms ook fouten.
God vergeef m’n zondes want m’n hart is puur.
Om te zijn van waar ik kom, dat heeft me lang geduurd.
Achter de wolken lacht de zon,
achter de golven ligt grond.
Een donker hart verandert soms in goud.
Soms.'

De woorden komen door de speakers terwijl ik onderweg ben. Het is een zware week. Er gebeurt veel. In de kliniek, maar ook daarbuiten. Soms is de tank een beetje leeg. Ook wij hebben tijd nodig om op te laden. Ook wij zijn soms minder vrolijk. Het raakt op dat moment precies wat ik voel en de tekst komt binnen.

Hij is er niet meer, hij koos ervoor om te gaan.

Zonder aankondiging, zonder signalen.

Bam. Stilte.

En de volgende dag gaan we weer door. Staan we klaar en zorgen we verder.

Suïcidale gedachten zijn een dagelijks gesprek op de afdeling. Soms roept iemand hardop om hulp. Zie mij, help mij. Soms roept iemand in stilte, vecht vanbinnen in eenzaamheid.

Het is helaas aan de orde van de dag. Steeds meer (jonge) mensen verliezen perspectief en zien geen toekomst voor zich. Door corona zijn er veel beperkingen, maar samen met een psychiatrische stoornis is dit nog lastiger. Wat gaat er gebeuren en hoe lang duurt dit nog? De onzekerheid is slopend en zorgt voor veel angst.

Op zoek naar hoop

In gesprek probeer ik vertrouwen en veiligheid te bieden. Geduldig te zijn en de ander ruimte te geven. Soms voelen patiënten zich niet gehoord of serieus genomen. Het uiten van suïcidale gedachten is heftig en moet je als hulpverlener serieus nemen. Echter is het van belang om onderscheid te maken tussen iemand die hulp wil en iemand die de keuze heeft gemaakt. Goed doorvragen en tot de kern komen van iemands verhaal. Waarom denk je hierover na en wat heb jij nodig om weer hoop te ervaren?

Hij zei niets wat leek op een plan. Hij gaf geen signalen. Er gingen geen voelsprieten aan, geen onderbuikgevoel. Je ging voor een wandeling eerder die week. ‘He Bertine, ik ga even naar buiten het is lekker weer.’ Een frisse neus halen dacht ik, wat een goed idee. We zitten al zoveel binnen. Ik zeg gedag en tot straks.

De zon schijnt. Je ging voor een wandeling en kwam niet meer terug.

Zou je nu achter de wolken zijn?