Een ‘open deur’
De patiënte hoorde stemmen in haar hoofd die haar opdrachten gaven, ze was in een psychose. Ze schaamt zich nu voor de dingen die ze in die tijd heeft gedaan. Toen niet, want het voelde alsof dat iemand anders was. Maar nu ze daar weer uitkrabbelt, slaan de schaamte en wanhoop toe. En dat besef voelt als een klap in het gezicht.
Op de open afdeling van de kliniek in Lelystad werk ik regelmatig met psychotische patiënten. ‘Verwarde mensen’. Soms wordt een patiënt eerst in een gesloten setting opgenomen, omdat iemand in zijn psychose nog niet klaar is voor een ‘open deur’. Wanneer de klachten niet meer acuut zijn, worden mensen naar de open afdeling gebracht. Iemand is dan in staat om zich te houden aan afdelingsregels en tijden.
Praten en observeren
Hoe ik als begeleider mensen met een psychose help? Door over de ervaringen te praten en te observeren hoe iemand zijn dagen doorkomt. Soms zijn bepaalde handelingen lastig. Een voorbeeld is wanneer iemand niet naar buiten durft, uit angst de kleur rood tegen te komen. Hoe ga je daar mee om? Wat kan je doen om kalm te blijven? Daar begeleid ik de patiënten mee.
Vaak lukt het goed om de blokkades te ontwijken. Soms niet, en dan loopt de stress weer op. Door al deze momenten krijgen we tijdens de behandeling meer inzicht in het ziektebeeld. Ik deel mijn observaties met de arts en de psychiater. Zo wordt de behandeling doelgerichter en werken we als team aan een zo goed mogelijk herstel.
Dan kan de patiënte tenminste gewoon haar eigen hoofd houden.